Zomaar een conversatie uit de afgelopen maand:
‘Hee Mireille, van harte gefeliciteerd! Maar hoe word je nou trainer van het jaar?’.
– ‘Nou, je collega trainers en vakgenoten bevelen je aan. En dan krijg je ineens een belletje van de beroepsvereniging Nobtra: gefeliciteerd, je bent door meerdere mensen voorgedragen. Wil je ook jezelf nomineren?’
Dat vond ik een van de vreemdste vragen van de afgelopen tijd: mezelf nomineren…why? Wie doet dat nou…Alleen maar mensen met een groot ego, ik toch niet? Ik moest er goed op kauwen en vooral open gaan staan voor het idee. Toen ik dat gedaan had, ontdekte ik iets wezenlijks. Het betekent dus iets, jezelf nomineren. Het betekent commitment. Aan wat er komen gaat, ook al weet je nog niet wat dat zal zijn, het zogenoemde ‘ondertussen’. Ik besloot met veel plezier en vertrouwen de verbinding met de NOBTRA aan te gaan. Ik houd wel van wat avontuur. De reis werd gaandeweg steeds leuker. Ik maakte de gevraagde teksten en filmpjes tijdens mijn vakantie, vroeg klanten in te sturen wat ik voor ze betekend had en genoot van alle aandacht en erkenning die een nominatie met zich meebrengt. Ik voelde ook weer de adrenaline van competitie! Dat was lang geleden. Heerlijk en in alle eerlijkheid ook weer intens, het kostte ook moeite en energie.
It paid off. Niet alleen mijn inspanningen maar ook die van alle mensen om mij heen die me gedragen hadden. Eigenlijk was dat de energie van iedereen met wie ik ooit echt contact had gemaakt of had kunnen inspireren. Ik won. Wauw. In deze prijs (en reis) zit voor mij iets wat ik terugzie in de Jam Cirkel die we bespreken bij de training Jam Cultures. Het gaat over verbindend samenwerken. Ik deed wat ik altijd deed en werd geconfronteerd met iets anders wat ik als raar bestempelde: mezelf nomineren. Me openstellen, exploreren wat mijn emoties nu waren en bereid zijn samen met die ander iets nieuws te creëren leert mij nog beter omgaan met verschillende ideeën. Samen met de NOBTRA ben ik nu ergens in de fase van creëren. Er staat met alle 6 genomineerden een afspraak gepland over hoe we komend jaar Diversiteit en Inclusie meer smoel kunnen geven in ons mooie trainersvak, aangezien velen van ons daar al veel aan doen. Mijn hidden agenda in plain sight: met jou de wereld mooier maken. Gewoon omdat het kan.
Hoop je (weer) te ontmoeten!
Liefs,
Mireille