Als ik denk aan de toekomst… dan denk ik aan de uitdaging die voor ons ligt. Dan denk ik aan al die mensen in deltagebieden, in woestijnen, in arctische gebieden, op eilanden, in wijken die van het gas af moeten… die nu al geraakt worden door
klimaatverandering. Die niet weten hoe ze voor zichzelf en hun gezin moeten zorgen omdat hun wereld onder water loopt, in brand staat, onbetaalbaar of onbewoonbaar wordt.
En dan denk ik ook aan al die mensen die proberen te verbinden in plaats van te polariseren. Mensen die denken in oplossingen in plaats van problemen. Aan mensen die iedere dag keihard werken aan oplossingen om de energietransitie te versnellen, die bouwen aan de circulaire economie, en die werken aan organisaties waarin het fijn toeven is. Waarin inclusie en duurzaamheid in het DNA verankerd zijn.
Dat vraagt om technologische oplossingen, om een economische mindshift en om maatschappelijke oplossingen. Als corporate antropoloog werd ik recent gevraagd om samen met een groep kunstenaars een performance te maken die mensen niet allen bewust maakt van klimaatverandering maar ze ook inspireert en activeert om groene beslissingen te nemen en hun leven te verduurzamen.
Zo’n theater performance maken was ver buiten mijn comfort zone. En juist daarom ben ik die uitdaging vrijmoedig en met volle overtuiging aangegaan. Immers, cultuur vormt zich in interactie en besluitvorming, en met het proberen van nieuwe dingen. Dat leverde een bijzondere ervaring op. Het ijskoude Groenland vertaalt naar een theaterzaal in Utrecht.
Melting ice.
Dripping water.
A changing world.
Societies adrift
Chaos and feeling lost
When the old is disappearing
And the new is not yet here
When we are betwixt and between
When we don’t know
Uncertainty and discomfort rule
Samen betekenis geven aan dat wat is. En aan dat wat anders gaat worden. Samen nadenken over wat het betekent voor jouw keuzes, voor jouw organisatie, voor jouw team. In dat oncomfortabele niet weten gebeurde iets magisch. Bijzondere conversaties, geraaktheid, tranen, en stevige besluiten. Mensen besloten hun auto te verkopen, alleen nog maar plantaardig voedsel te eten, de hele erfenis te verhuizen naar een groene bank, een douchewekker te kopen of geen weekendjes weg te gaan met het vliegtuig.
Als ik denk aan de toekomst, wil ik dit concept met een kampvuur-rond-het-ijs heel graag in bedrijven en organisaties toepassen. En dan hoop ik dat het ons lukt om betekenisvolle dialogen te hebben, en besluiten te nemen die een helpen om een mooiere samenleving te bouwen. Een samenleving die in balans is met zichzelf en haar omgeving. Dan droom ik dat we net als de mensen op Hawaii besluiten nemen die ook goed zijn voor de negen generaties na ons.
- Door Walter Faaij
Gepost door: Chulah Berkowitz op 13/12/2018 14:57
