Onderstaande column van Christien Oudshoorn verscheen recent in het vakblad van NCR, De Coöperatie
Christien is instructor Deep Democracy bij HumanDimensions
De dirigent van het beroemde jeugdorkest zit met de handen in het
haar. Carlos (15) heeft aangegeven zijn vlinderdasje niet meer om te
willen doen en morgen is er een optreden in het concertgebouw.
Welke organisatie heeft ze niet; de rebel, de opstandeling, leden of medewerkers die zich niet (meer) aan de regels houden? In zo’n situatie zien we vaak 2 opties; straffen of negeren. Oftewel; Carlos uit het orkest zetten en zijn inbreng kwijt raken, of zijn ontbrekende vlinderdasje negeren, met het risico dat de jonge muzikanten straks allemaal in hun spijkerbroek op het podium zitten.
Deep Democracy biedt een alternatieve manier van kijken naar de
rebel. Volgens dit gedachtengoed is Carlos de uitlaatklep van een gevoel
dat ongetwijfeld bij meer leden van de groep leeft. Het lijkt hier
te gaan om de dress code, maar meestal liggen daar andere issues
onder. Misschien de zware discipline, misschien een verlangen meer
zijn eigen geluid te kunnen laten horen? We kunnen er alleen maar
naar raden. Maar volgens Deep Democracy is elke vorm van sabotage
(roddelen, grapjes maken, afspraken niet nakomen) een creatieve
manier van duidelijk maken dat iemand zich niet gehoord voelt.
Als Carlos genegeerd of gestraft wordt zal hij zich nog minder
gehoord voelen en zal het sabotagegedrag verder toenemen. Wat nou
als de dirigent aan al zijn spelers zou vragen wie de onvrede van
Carlos herkent? Wie heeft er nog meer geen zin om zich formeel te
kleden? Het lijkt of je hiermee het probleem groter maakt (nog meer
jongeren die gaan muiten), maar daarmee komt het wel op een vlak
waar je samen iets kunt met de onvrede. Deep Democracy helpt om
de wijsheid van de groep optimaal te benutten. Elke invalshoek is even
waardevol. En de betrokkenheid bij besluiten en acties neemt toe.
Gepost door: Chulah Berkowitz op 27/09/2018 10:15
